عرضه کننده پیاز زعفران

 تهيه زمين براى زعفران  
 
زعفران در مناطقى از ايران که داراى آب و هواى معتدل نيمه‌کويري، آب شيرين و زمين‌هاى رسى و شني، که به آن دو مويه مى‌گويند، کاشت مى‌شود. زعفران‌کاران عمليات تهيه زمين را که معمولاً از اوايل بهار آغاز مى‌گردد به‌ترتيب زير انجام مى‌دهند:  
 در بهار پس از قطع باران‌هاى بهارى و گاورو شدن زمين، مزرعه را به عمق ۲۵-۳۰ سانتى‌متر شخم مى‌زنند که اين زير و رو کردن زمين براى مبارزه با علف‌هاى هرز مى‌باشد. اگر خاک کمى رطوبت داشته باشد کلوخه‌ها نيز از بين مى‌روند.  
 پس از انجام اين عمليات، زمين را تا اوايل تابستان به‌حال خود رها مى‌کنند تا مدتى آيش بماند. در زمان کاشت زعفران حدود ۲۵-۳۰ تن در هکتار کود گاوى کاملاً خشک و پوسيده و عارى از بذر علف‌هاى هرز را با شخم عميق با خاک مخلوط کرده، سپس زمين را کاملاً هموار و مسطح مى‌کنند.  
 پس از عمليات رديف‌کشى با توجه به‌شيب زمين، کرت‌هائى ايجاد مى‌کنند و زمين مرزبندى مى‌شود. بزرگى و کوچکى کرت بستگى به‌فاصله منابع آبى از کرت‌ها دارد و هر چه منبع آب نزديک‌تر باشد، کرت را بزرگ‌تر و هر چه منبع دورتر باشد، کرت کوچک‌تر تهيه مى‌کنند.  

روش تکثيرزعفران  

تکثير زعفران از طريق بنه که به اشتباه پياز گفته مى‌شود، صورت مى‌گيرد. بنه‌هائى که براى کاشت انتخاب مى‌شوند از فندق بزرگ‌تر و از گردو کوچک‌تر و وزن آنها ۸ گرم به‌بالا و داراى جوانه انتهائى سالم و بدون پوسيدگى است، هر چه بنه درشت‌تر باشد محصول به‌دست آمده مرغوب‌تر و عملکرد سال‌هاى ابتدائى کشت بيشتر خواهد بود. به‌همين دليل معمولاً بنه‌ها را از مزارع ۳ تا ۴ ساله انتخاب مى‌کنند. بنه زعفران در سال‌هاى بعد، بنه‌هاى ديگرى به‌وجود مى‌آورد به‌طورى که در سال‌هاى هفتم تا دهم به‌صورت گروهى از بنه‌هاى ريز و درشت متراکم در مى‌ايند. در هر صورت هنگاميکه برگ‌ها کاملاً خشک شدند (از اواسط خرداد ماه) بنه‌ها را از خاک در مى‌آورند که معمولاً به دو روش انجام مى‌گيرد:  

روش اول به‌نام خشکه‌کن است، به‌اين صورت که بنه‌ها را به‌وسيله بيلچه يا خيش از زمين خارج در مى‌آورند. روش ديگر را پياز ترکن گويند که زمين را آبيارى و پس از گاورو شدن، بنه‌ها را از زمين خارج مى‌کنند که در اين روش بنه‌ها کمى مرطوب خواهند بود. از اين روش زمانى استفاده مى‌گردد که کاشت سريع و بلافاصله مورد نظر باشد زيرا انبار کردن پياز مرطوب نياز به مراقبت‌‌هاى ويژه دارد.  

 نگهدارى پيازهاى خشکه‌کن معمولاً به‌اين‌صورت انجام مى‌شود که بنه‌هاى درشت و سالم را جدا نموده و در انبارهاى خشک و داراى تهويه مناسب تا ارتفاع ۲۰ تا ۳۰ سانتى‌متر انباشته و تا اواخر تابستان (مرداد و شهريور)، که زمان کاشت است، نگهدارى مى‌کنند. براى جلوگيرى از هر گونه آلودگى قارچي، پيازها را با سموم قارچ‌کش مانند بنليت و سولفات مس ضدعفونى مى‌کنند و به‌هنگام کاشت، غلاف قهوه‌اى رنگ روى آن را جدا مى‌کنند به‌طورى که آخرين لايه روى پياز بماند.

روش‌هاى کاشت زعفران  

 با توجه به اينکه گل‌هاى زعفران به سرما حساس هستند و ممکن است صدمه ببينند و براى آن که باز شدن گل‌ها هم‌زمان با سرما نباشد، زودتر اقدام به‌کاشت پياز مى‌کنند. کاشت زعفران به‌ دو صورت انجام مى‌گيرد:  
 کاشت دستى با بيل:دررديف‌هائى با فاصله ۱۰ تا ۲۰ سانتى‌متر، چاله‌هائى به عمق ۱۰ تا ۱۵ سانتى‌متر به‌فاصله ۱۰ تا ۲۰ سانتى‌متر روى رديف‌ کنده و ۲ تا ۵ پياز سالم داخل آن طورى قرار مى‌دهند که جوانه انتهائى آن به‌طرف بالا باشد و روى آن به ارتفاع ۵ تا ۱۰ سانتى‌متر خاک ريخته و آن را با ماله مى‌پوشانند.  
 کاشت با گاوآهن:در اين رويش پس از تهيه و تسطيح زمين، شيارهائى موازى و به‌فاصله حدود ۲۰-۲۵ سانتى‌متر و عمق ۱۰ تا ۱۵ سانتى‌متر با گاو‌آهن ايجاد کرده سپس بنه‌ها را به فاصله ۵-۱۰ سانتى‌متر مى‌کارند.مقدار بنه مصرفي، بستگى به وزن پيازها دارد.  

زمان کاشت زعفران  

 بهترين زمان کاشت بنه زعفران معمولاً از تيرماه تا اواسط مهرماه مى‌باشد و آن زمانى است که بنه کهنه تمام مواد خود را به بنه جديد داده و ديگر آثارى جز تيغه نازکى باقى نمانده است و تمام علف زعفران زرد و خشک شده است تا نيمه مهرماه که جوانه‌هاى بنه به‌حدى رشد کرده که هنگام حمل و نقل نشکنند، اين زمان مناسب‌ترين زمان کاشت بنه مى‌باشد.  

زعفران یا طلای سرخ ماده ای خوراکی سودمند و باارزش است که از جنبه های سلامتی اقتصادی و ... میتواند مفید باشد

اینبار قصد داریم زعفران رااز جنبه های مختلف نظیر مراحل کاشت مراقبت و برداشت فواید و مضرات ان نگاهی اماری به صادرات و واردات این محصول بررسی کنیم
در ابتدا بهتر است نگاهی کلی به زعفران داشته باشیم.
این گیاه طبیعتی گرم دارد که میتواند برای سرد مزاجان سودمند باشد اما بر خلاف این طبیعت گرم در فصل تقریبا سرد سال میروید.ماه برداشت این ماده اوایل ابان ماه است اما بسته به نوع اقلیم برداشت ان ممکن است تا یک هفته متفاوت باشد.یکی از مناطقی که زعفران در انجا میتوان کاشت خراسان رضوی است. دیگر مناطقی که میتوان در ان زعفران کاشت نظیر ورامین است که مردمان این منطقه به کاشت این محصول پرداخته اند.اما این گیاه در مناطق پر باران نظیر مازندران و گیلان نمیروید زیرا در دوران استراحت این گیاه که تابستان میباشد ابیاری نباید صورت گیرد

مراحل مختلف تهیه این محصول
مرحله کاشت:یکی از مهمترین ماده برای کاشت زعفران خاک ان است.مناسب ترین خاکی ک میتوان در کاشتن ان ب کار برد خاک ترکیبی شن و رس باشد زیرا پیاز این گیاه به مدت نسبتا طولانی بین 5-7 سال در زمین میماند که علاوه بر تامین غذای این خاک باید نسبت به شرایط منطقه مقاومت کند.زمان مناسب کشت این محصول یعنی کاشتن پیاز ان درخاک خرداد ماه است زیرا در ماه تیر و مرداد پیاز اماده جوانه زدن میکند و مهم تر از ان اینست که باید کمی قبل از جوانه زدن پیاز زعفران را کاشت تا در زمین مستقر شود و به ان زمین جدید عادت کند
در ابتدا و قبل از کاشتن خیلی مهم است که پیاز ها عاری از هرگونه میکروب باشند.به همین منظور با مواد ضدعفونی کننده ای نظیر سرزان و گرامنیون ضد عفونی شوند.مقدار این مواد هم به ازای هر 100 کیلوگرم پیاز 400-600 گرم از این مواد استفاده شود.همچنین بهتر پوسته خشک پیاز و پوسته سطحی ازاد روی ان به منظور تنفس بهتر این ماده از روی ان جدا شود.فاصله ای باید بین هر پیاز تا پیاز کناری باشد 30حدودا سانتی متر از هر طرف میباشد.پیاز ها هرچه از نظر اندازه بزرگتر باشند محصول بهتری میدهند وزن معمولی برای انها 6 گرم است اما پیاز های 8 گرمی محصول بهتری میدهد.
پیاز ها در چاله هایی میکارند ک در هر چاله سه پیاز گذاشته میشود.البته الزامی در عدد سه نیست چون میتوان این پیاز هارا بصورت دسته های 5 و 15 تایی نیز کاشت.بعداز قرار دادن این پیاز ها در خاک خاک را فشرده و مسطح میکنند.بر روی ان کود میپاشند و تا ابیاری پاییزه صبر میکنند.این کود باید کود حیوانی کاملا پوسیده بین 10 تا 20 تن باشد و با بیل یا چهار شاخ کاملا بر روی زمین پخش میکنند
ابیاری:این مرحله مهم تعیین کننده تعداد دفعات گلدهی است.یعنی بسته به نوع ابیاری اولیه این محصول گل میدهد.زمان ابیاری اولیه 10تا15 روز بعد از کاشت پیاز های ان است که تا شهریور ماه به طول می انجامد.همه زمین در ابیاری اولیه باید کاملا ابیاری شود زیرا در غیر اینصورت موقع برداشت گل هایی که ابیاری نشده اند دیر تر یا اصلا در نخواهند امد.بعد از ان نوبت شخم زدن زمین با عمق کم است که با کج بیل یا گاو اهن انجام میشود تا جوانه ها راخت تر سر از خاک بیرون بیارند.اولین گل ها 15 تا 20 روز بعد از این ابیاری اولیه میرویند.بدیهی است که تعداد گل ها کم است.از اوایل فروردین ماه که شاهد برگ های زرد هستیم ابیاری هر6 تا 12 روز رخ میدهد
تذکر:ابیاری نباید بعد از کندن علف های هرز رخ دهد زیرا به دوباره سبز شدنشان کمک میکند.همچنین ابیاری اخر به درشت شدن پیاز کمک میکند.وجین این علف های هرز هر موقع که سر از خاک بیرون بیاورند واجب است.
جمع آوری:زمان جمع اوری این محصول در منطقه زعفران خیز خزاسان از اواخر مهر تا اواخرابان است.در این مدت باید کشاورزان قبل از طلوع افتاب یعنی زمانی هوا خنک است اقدام به جمع اوری کنند.از انجایی که گل زعفران بسیار نازک و حساس است دقت در حمل و نقل این گل اهمیت میابد.محیطی که این گل باید در ان نگه داری شود باید خنک باشد و هیچ گونه فشاری به ان وارد نشود.از انباشته کردن ان جدا باید خودداری شود همچنین در زیر نور افتاب  نباید باشد.هرچه سریع تر به بازکردن گیاه زعفران از گلبرگ های ان اقدام شود به حفظ کیفیت ان کمک شده است.
گیاه اصلی زعفران کلاله این گل است که دو روش برای جداکردن کلاله و خامه از گلبرگ ان معمول تر است.یک روش جدا کردن کلاله با ساقه و روشی دیگر جدا کردن تنها سه برگ کلاله قرمز ان است.که روش اول به نام دسته و روش دوم به نام سرگل معروف است.
همچنین دو روش خشک کردن نیز میباشد
سنتی:بعداز جد کردن خامه و کلاله همه انها را بصورت ردیفی بر روی یک پارچه پهن میکنند تا خشک شود که با این روش محیط مناسبی برای رشد باکتریها و میکروب ها فراهم میشود
نوین(اسپانیایی):در این روش کلاله ها وخامه هارا در ظرف الک ابریشمی تا ضخامت 2تا3 سانتی متر ریخته و بروی هیتر قرار میدهند تا خشک شود.باتوجه به کم بودن زمان این فرایند احتمال رشد این میکروارگانیسم ها کم است.

زعفران به اشکال مختلفی در بازار های ایران موجود است که میتوان به شکل سر گل و دسته انها را یافت.اخیرا قرص هایی حاوی پودر زعفران بنام قرص زعفران و اسپری هایی بنام اسپری های زعفران در بازار موجود است.
اما از انجایی که زعفران گیاهی خوراکی میباشد دارای دارای فواید بسیاری است  که به اختصار به شرح ان خواهیم پرداخت.